Jak nie stać się IT-dinozaurem: narzędzia, porady i metody dla własnego rozwoju

Ostatnio natknęliśmy na prezentację “Jak nie stać w miejscu i w jakim kierunku się rozwijać? Nie stań się IT-dinozaurem” — i, oczywiście, taka nazwa od razu przykuła uwagę. Jej autorzy, Krzysztof Rakowski i Paweł Rekowski, pracują w IT ponad 30 lat, tworzą swój podcast Nerd Management, gdzie można znaleźć prawie wszystkie odpowiedzi na temat zarządzania w IT i rozwoju osobistego. 

Prezentacja o IT-dinozaurach też dostała dobry odzew na konferencji Boiling Frogs we Wrocławiu. Dlatego postanowiliśmy przejrzeć to wystąpienie i określić najważniejsze, naszym zdaniem, rzeczy, o których mówią Krzysztof Rakowski i Paweł Rekowski. 

Głównym bohaterem prezentacji jest ziomek Szczepan, który jest dobrym solidnym deweloperem, robi swoje, robi w kółko to samo. Przerzuca się z prawa na lewo, z lewa na prawo. I w jakimś momencie zaczyna widzieć, że do firmy, w której pracuje, przychodzą młodsi koledzy i koleżanki, zaczynają się awansować i rozwijać się, a on nadal klepie to samo. 

W tej osobie można poznać wielu IT-specjalistów, którzy stali w jednym miejscu, bo zdecydowali, że wystarczy nauczyć się jakiejś profesji, frameworka, narzędzia, i potem już pracować do zasłużonej emerytury. W IT niestety czy, na szczęście, to nie działa, mówią Krzysztof Rakowski i Paweł Rekowski.

Jeśli w kółko robić to samo i pójść na rozmowę rekrutacyjną do innej firmy, może się okazać, że bez względu na to, czy jesteśmy seniorem, może architektom, może mamy jakiś inny super tytuł przed nazwiskiem na wizytówce, załapiemy się na jakiegoś juniora w tej innej firmie, bo tak naprawdę nic nie umiemy, a doświadczenie, które u nas tam siedzi, jest totalnie nieprzydatne na obecnym rynku. 

Dla osób, które chcą się rozwijać, chcą być cały czas na bieżąco, wiedzieć, jak znaleźć swoją drogę, czyli jak nie zostać Szczepanem, Krzysztof Rakowski i Paweł Rekowski dają porady. 

1. Najpierw musisz się zastanowić, co lubisz w życiu robić. Chociaż brzmi to oczywiste, ale jest wielka szansa, że nie wiesz, czym się w życiu zajmować. I to bez względu, jak duże masz doświadczenie. Spokojnie, nie jesteś sam. Nawet senior też może nie wiedzieć, co robić dalej. 

1. Zrozum, jakie zadania podobają się Ci bardziej, a jakie mniej. Ważnym jest obserwować co bardziej lub mniej Cię motywuje, co lubisz robić, co — nie. 

Kolejne pytanie, nad którym warto się zastanowić,

Jak już odpowiedziałeś na te powyższe pytania, to możesz przejść do narzędzia, które pomogą Ci poznać siebie lepiej.

Testy profilowe 

Testy profilowe pomagają poznać, jakie są Twoje mocne i słabe strony, w jaką stronę trzeba inwestować czas, energię. Tutaj podstawowym narzędziem jest Wealth Dynamics, ale też Clifton Strengths, bardziej znane jako Talenty Gallupa. 

Talent Gallupa pokazuje 34 talenty pogrupowane w 4 grupy od bardziej dominującego do mniej istotnego. Czyli powinieneś się skupiać nad najbardziej rozwiniętymi talentami, a nie tak, jak często się zdarza w Polsce, patrzyć na najsłabsi, i próbować to podciągać. Według  tego testu to nie ma najmniejszego sensu.

Mentoring 

Kolejnym sposobem, jakim możesz lepiej poznać siebie, jest praca z mentorem. To powinna być osoba bardzo doświadczona, która zęby zjadła na takich projektach, którymi się zajmujemy. Osoba, która może z Tobą pracować, może Cię obserwować, udzielać rad i pomagać znaleźć tę ścieżkę. W jaki sposób pracować z takim mentorem? Dróg jest kilka. 

Możesz poprosić szefa, żeby Ci kogoś takiego zatrudnił. Możesz poszukać po sieci znajomych tego typu osób. Jeśli nie chcesz spotykać się z mentorem 1:1, to jest możliwość takiej jednostronnej pracy z mentorem. Czyli po prostu obserwowanie ludzi, którym podziwiasz się, zastanawiasz się, co i jak oni robią, jakie książki polecają, o jakich tematach mówią. 

I teraz najważniejsze, kiedy już wiemy, co chcemy robić, w jakim kierunku iść, zacznij to robić!

6 kroków do odpowiedniego nastawienia

1. Świadomość możliwości 

Zastanów się, czy w Twojej firmie masz szansę się rozwijać w tym kierunku, który Cię najbardziej interesuje. Chodzi o to, żeby się rozwijać w godzinach pracy, a nie po godzinach. 

2. Przekleństwo założeń

Uważaj na przekleństwo założeń. Czasami mamy w głowie założenie domyślne. Na przykład, zakładamy, że w naszej firmie niekoniecznie da się robić jakieś rzeczy, bo nigdy ich nikt nie robił, i tak naprawdę nikt nie sprawdził, no to już z automatu mamy, że “nie, u nas to się nie uda, bo to na pewno nam biznes odrzuci”. I tu jest ważne, żeby jeśli macie jakiś pomysł, to sprawdźcie go w praktyce. Może nawet zróbcie to, pokażcie efekty. Pokaż, że to przyniesie firmie korzyści. 

3. Fixed vs Growth Mindset

Pani doktor mówi o mindset. Pierwszy to jest fixed-mindset — nastawienie, które sugeruje, że talenty, umiejętności jest to coś, z czym rodzimy się, co jest stałe w naszym życiu. Osoby, które prezentują takie nastawienia, zasadniczo starają się unikać takich wyzwań. Jeśli te wyzwania są duże, to raczej się poddają. Jeśli ktoś odnosi sukces, to one tego się boją, widzą w tym konkurencję. To są osobe, które mówią nigdy tego nie zrobię, to nie jest w moim stylu. Według tego badania takie osoby osiągają mniej, wcześniej zatrzymują się w miejscu, sami sobie taki szklany sufit generują. I stają się tym dinozaurem, który jest skazany na wymarcie. 

Przeciwstawne do tego są osoby z cechami tzw growth mindset, czyli nastawienie wzrostu. Takie osoby myślą, że mogą wszystkiego się nauczyć, jeśli czegoś nie umieją. Jeśli są jakieś wyzwania, to zastanawiają się, w jaki sposób sobie z nimi poradzić. Jeśli usłyszą jakąś informację krytyczną, to uważają to za korzyść, bo starają się wyciągnąć z tego jakieś wartościowe informacje. Sukcesu innych się nie boją. Takie osoby osiągają więcej, nie są tymi dinozaurami. 

4. Job crafting 

To jest podejście, które mówi, że jeśli nie wiem, to się dowiem, a jeżeli moje stanowisko nie spełnia moich oczekiwań, to sobie je wystrugam tak, żeby te moje oczekiwania spełniało i zaprowadziło mnie dokładnie tam, gdzie chce. To narzędzie składa się z 3 elementów: po-pierwsze, musimy stworzyć nasze zadania. Dalej kwestia wpływania na to z kim i w jaki sposób wchodzimy w interakcje, w jaki sposób pracujemy z zespołem, aby te relacje sobie ukształtować. I kwestia interpretacji, czyli musimy znaleźć sobie sens w tym, co robimy. 

5. Syndrom oszusta

Jeśli zaczniesz odnosić sukcesy i inne osoby będą Cię chwalić, to może pojawić się syndrom oszusta. Będziesz się zastanawiać “Czy rzeczywiście ja potrafię to robić? Czy nie jest to po prostu fart?” Warto być świadomym, że taki syndrom istnieje i być przygotowanym do tego. 

6. Porażki

Niestety bardzo często boimy się podejmować wyzwanie przez porażki. I nie zdajemy sprawę, że porażki są super, bo dzięki nim się uczymy. 

Porażki można zapisywać w Succes Book, gdzie one będą służyć lekcjami w przyszłości. To są wnioski, które w rzeczywistości będą bazą wiedzy tego, czego się nauczyliście. 

Następnie autorzy prezentacji podają narzędzia, którymi można się posłużyć na ścieżce rozwojowej. 

• Ustal z szefem plan rozwoju.
• Korzystaj ze SCRUM. Jedną z zalet Scrum jest to, że rozmawiacie w zespole kto i co będzie robił i dzielicie obowiązki, a nie kierownik narzuca swoje pomysły i dzieli zadania. Tak nie powinno być.
• Nie stańcie się Seminar Junkie — osobami, które zaczynają uczyć się wszędzie: korzystają ze wszystkich kursów, czytają wszystko, ale nie mają czasu, kiedy tę wiedzę wykorzystać. Ważnie jest to, żeby wiedzę przekuć w praktykę.
• Przeczytajcie książkę Pragmatic Thinking Learning. W tej książce bardzo dużo pisze się, w jaki sposób działa nasz mózg, w jaki sposób się uczymy, w jaki sposób przetwarzamy informacje. Odsyłam tu do odcinka o Personal Knowledge Management.
• Korzystaj z networkingów — to jest potężne narzędzie.
• I, oczywiście, mentoring, o którym już wspomniano powyżej. 

Popatrz na te narzędzia jeszcze raz. Jeśli nie da się tego wszystkiego wykorzystać w obecnej pracy, to może rzeczywiście warto ją zmienić i poszukać miejsca, gdzie na pewno nie staniesz dinozaurem.