17-letni programista od półtora roku mieszka w niemieckich pociągach
17-letni Lasse Stolley przez ostatnie półtora roku codziennie budzi się w pociągu. Chłopak żyje jako cyfrowy nomad bez stałego miejsca zamieszkania w pociągach Deutsche Bahn (DB). W nocy śpi na ich siedzeniach, w ciągu dnia pracuje jako programista w otoczeniu innych pasażerów i podróżuje po całym kraju.
"Mam dużo swobody i mogę codziennie decydować, dokąd chcę jechać, czy to w Alpy, do dużego miasta, czy nad morze. Jestem całkowicie elastyczny", - mówi w wywiadzie Business Insider.
Rano korzysta z aplikacji, aby sprawdzić możliwe połączenia kolejowe i decyduje, dokąd się udać w zależności od pogody i nastroju.
Stolley przejechał już ponad 500 000 kilometrów po niemieckich torach. Jest to odpowiednik dwunastokrotnej podróży dookoła świata. Zainspirowany filmem dokumentalnym na YouTube, jednego dnia kupił sobie Bahncard 100 i 8 sierpnia 2022 r. wyruszył w swoją pierwszą podróż do Monachium.
Cały swój dobytek nosi w 36-litrowym plecaku: cztery koszulki, dwie pary spodni, poduszka pod szyję i koc podróżny. Najważniejszymi rzeczami są laptop i słuchawki z redukcją szumów, które dają odrobinę prywatności w pociągu.
Według Stolleya życie w pociągu kosztuje około 10 000 euro rocznie. Duża część tej kwoty jest wydawana na jego mały sprzęt, który szybko się zużywa przy ogromnej ilości użytkowania. Są też mniejsze rzeczy, takie jak opłaty za wstęp do muzeów lub publicznych basenów, w których Stolley bierze prysznic. Kupuje jedzenie w supermarkecie — lub po prostu pomaga sobie bezpłatnie w bufetach w poczekalniach DB na większych stacjach kolejowych. Najdroższą rzeczą dla niego jest karta Bahncard 100 First Class, która jest ważna przez rok i którą Stolley kupił za 5888 euro. Jednak jego rodzice nadal wspierają go pieniędzmi, mówi Stolley. Ma również ubezpieczenie zdrowotne za ich pośrednictwem i jest oficjalnie zarejestrowany pod ich adresem. Utrzymuje się również na powierzchni, opracowując aplikacje dla start-upu IT z siedzibą w Kolonii na zasadzie wolnego strzelca.
Nastolatek chciałby doradzać kolei w zakresie obsługi i bezpieczeństwa. Mówi, że zna poszczególne modele pociągów lepiej niż prawie każdy inny pasażer, a także wie, co działa dobrze w procesach, a co nie.
